Cycle Sport Groningen

Het begon per toeval toen Sloofke jaren geleden op de ATB steeds vaker een Hunebed tegenkwam. Dat mondde uit in een route langs (bijna) alle hunebedden die hij met Prengo en Bronco voor de grap reed rond de kerstdagen in 2015. Die route wordt door de laatste twee verder uitgewerkt en leidde tot een bikepacking wedstrijd in het weekend van 16 en 17 juni, de Hunebed 300 was geboren!

Tien enthousiastelingen stonden op zaterdag kort voor 10 uur bij het hunebed van Rolde voor de start. De meeste ervaren lieden uit ‘the scene’, maar ook Dirk-Jan en ik die ons debuut zouden maken. Het 10 uur signaal van de kerkklok van Rolde gold als startsignaal, daarna was iedereen op zichzelf aangewezen om de route via GPS te vinden en de 323 kilometer te overbruggen. Als rooky dacht ik dat er rustig op de 10e klokslag gewacht zou worden om dan relaxed te vertrekken. Niets was minder waar, bij de eerste klokslag stoof iedereen er vandoor en dus stoof ik ook maar wat mee. Wel in de achterhoede, de kop van de wedstrijd zag ik alleen nog even bij Eext waar het eerste hunebed onderweg gerond werd en een stukje heen en weer werd gereden.

Dirk Jan en ik bleken redelijk aan elkaar gewaagd en reden samen naar het eerste controlepunt, het meest Zuid-Oostelijke hunebed op de route bij Emmen. Daar de verplichte bewijsselfie maken, Bronco sms-en dat we de kaap gerond hadden en weer door. Inmiddels had ik wel door dat de route wat pittiger was dan ik vooraf had ingeschat. In Westerbork hadden we zo’n 110 km. afgelegd waarvan vrijwel geen meter onverhard en een groot deel over single track ATB-routes, minuscule paadjes of soms gewoon door de rimboe. Respect voor de uitdenkers van dit parcours wisselt zich soms af met een zucht of vloek wanneer er weer ergens een brandnetelpad gevonden is of over een omgevallen boom geklommen moet worden.

Na Westerbork komt een stuk met wat meer doorgaande wegen, Dirk Jan is daar wat sneller en ik ga mijn eigen tempo rijden. Zo kom ik aan bij checkpoint 2, het hunebed bij Havelte. De pijp is behoorlijk leeg maar ik wil duidelijk over de helft zijn en minimaal tot Diever doorrijden. Een lekke band gooit roet in het eten, het is half tien ’s avonds en de moraal zakt. Als ik dan ook nog de band met geen mogelijkheid van de velg krijg rest me weinig anders dan Bronco te berichten dat ik de strijd moet staken. Maar dan komt er gelukkig hulp van een buurtbewoner. Met vereende krachten en onconventionele hulpmiddelen als schroevendraaiers komt de band er af en (oh wonder) ook nog weer om ook. Helemaal zelfvoorzienend ben ik zo dus niet, maar toch meld ik vrolijk dat ik weer verder kan. Net voor donker kom ik aan op de camping in Diever waar ook Dirk Jan blijkt te overnachten. De echte diehards rijden overigens in het donker nog wat uurtjes door en kamperen in het wild.

De volgende ochtend laat ik Dirk Jan bewust gaan en rijd van begin af aan eigen tempo. Het loopt voor geen meter en ik vraag me af of ik mentaal in staat ben om vanaf Noordlaren weer af te zakken naar Rolde i.p.v. direct door te steken naar huis. Bij Appelscha worden we netjes dwars door de mulste zandvlaktes gestuurd, stukjes lopen dus. Even later onder het schrikdraad door, wat me drie shockwaves oplevert. Dolle pret zo’n stukkie fietsen!

Ondanks dat we onafhankelijk van elkaar fietsen wisselen Dirk Jan en ik stuivertje en bij checkpunt 3 (Steenbergen) zoeken we samen een plekje voor koffie. Dat doet wonderen, beiden rijden we na de koffiestop een stuk makkelijker. Zo komen we bij het laatste checkpunt in Noordlaren waar we zonder centje pijn weer richting Rolde gaan. Korte lunch bij de AH in Zuidlaren en dan kruisen we regelmatig het parcours van de Bartje 200. Het zal puur toeval zijn dat die vaak de bredere paden volgt waar wij over kleine paadjes of langs de sloot hobbelen. Kort voor Eext laat ik Dirk Jan weer gaan, het beste is er inmiddels wel af. Ik beuk tegen de wind in richting Anderen, al lijkt het meer op worstelen. Vlak voor Rolde nog even een ommetje naar Taarlo en Loon maar dan weet ik al dat ik ga finishen!

Uiteindelijk komen er geloof ik 5 man aan in Rolde. De cracks zo tussen 10 en 11 uur in de ochtend, Dirk Jan en ik ergens tussen 4 en 5 uur in de middag. Gesloopt maar voldaan.