Cycle Sport Groningen

Verslag CSG trainingsweekend Rochefort 2022

Na een afwezigheid van een paar jaar was het dit jaar dan eindelijk weer mogelijk. Een trainingsweekend in de Belgische Ardennen. Vanaf het moment dat de inschrijving voor het weekend online kwam, was het een drukte van jewelste. Zoals vaak via de app wordt gezegd “bijzijn is meemaken”. De 48 beschikbare plekken waren daarom al snel bezet. Mensen die zich later aanmelden konden op de reservelijst.

Maar toen, beetje voor beetje werden er inschrijvingen geannuleerd. Was het vooruitzicht van klimmen, wat wij als noordelingen niet gewend zijn, toch te spannend? Of zouden de slechte weersvoorspellingen een rol hebben gespeeld? Wat ook de reden was, de reservelijst kon worden aangesproken.

Gelukkig vertrok er toch een mooie groep vanuit het hoge noorden richting de Ardennen.

Helaas voor de mensen die gehoopt hadden dat de voorspellingen voor vrijdag wel mee zouden vallen. Soms kloppen ze. Gevolg, de wellness (zo heb ik mij laten vertellen) werd goed gebruikt en de benen konden worden gespaard voor de ritten op zaterdag, zondag en zelfs maandag. Slechts 2 CSG’ers, Jeroen en Bart, bleken niet van suiker en gingen voor een regenrit. Dapper!

Nu dan, de zaterdag. Zoals wielrenners betaamt, begint dat met een goed ontbijt. Eerst wat yoghurt met cruesli, aangezien wij van de tijd zijn en er om 08:15 uur nog geen broodjes waren. Maar gelukkig kwamen de verse broodjes en croissantjes vrij snel daarna, zodat iedereen met voldoende energie op de fiets kon.

Van te voren waren er een aantal routes gedeeld, variërend van 55 tot 155km, zodat er voor iedereen wel een route tussen zou zitten. De populairste route bleek de variant van 112km, terwijl slechts 3 CSG’ers zich waagden aan de 155km variant.

Ondanks dat er vrijdag nog veel regen was gevallen, bleken de wegen inmiddels al weer aardig opgedroogd. Tel daar een zonnetje, een redelijke temperatuur (zeker in de zon) en een mooie omgeving met prachtige klimmen bij op en je hebt een recept voor een mooie dag.

De eerste klim van de dag was van de categorie “als alle klimmen zo zijn, dan kan ik beter direct naar huis”. Menig fietser heeft hier dan ook flink wat kruit verschoten. Daarna waren de meeste klimmetjes gelukkig wat beter te verteren. En na “thuiskomst” stond de wellness natuurlijk al weer voor ons klaar.

Na een dag van hard werken heeft natuurlijk niemand meer zin om te koken. En dat hoefde ook niet. Er werden pizza’s bezorgd. Dat die er goed in gingen na zo’n dag van inspanning hoef ik uiteraard niemand te vertellen. Maar de inspanning was nog niet gedaan deze zaterdag.

De benen moe, maar de geest was nog helder. En dus was het tijd om de hersenen te laten werken. En dat in de vorm van de CSG quiz. De teams waren via een ingewikkeld algoritme tot stand gekomen, maar de namen werd door de teams zelf bedacht. Van team Westmalle tot jvcd (als ik het goed heb onthouden). Na de nodige breinbrekers, kon er maar een team het beste zijn, en dat was het al eerder genoemde team Westmalle. Zij gingen er met de felbegeerde zak drop vandoor.

De zondag was het weer nog beter dan de zaterdag, dus vol goede moed weer op de fiets. Via de app waren er last-minute nog wat andere routes gedeeld, zodat er ook vandaag weer te kiezen viel. Een deel van de groep deed een route van ongeveer 67km, terwijl het andere deel, waar ik zelf bij zat, voor de 105km (met mogelijkheid tot uitbreiding) variant ging.

De wegen waren inmiddels helemaal droog, de moraal goed en de benen. Tja, dat was maar net wie je het vroeg. Maar over één ding was iedereen het eens. Die Mur de Dinant, die is echt, echt steil. Het komt niet vaak voor dat CSG’ers zigzaggend (anders dan om langzamere wielrenners te ontwijken) omhoog gaan, maar vandaag wel. Het schijnt zelfs, maar we noemen geen namen, dat er enkele mannen af moesten stappen. Jawel. But what happens in Rochefort, stays in Rochefort. En als je zo’n steil loeder hebt gehad, dan zijn alle klimmetjes daarna een soort vals plat.

Voor de meeste mensen was de zondag de laatste dag van het geslaagde CSG weekend, maar er was nog een groepje geluksvogels die er nog een dag achteraan hadden geplakt en maandag dus ook nog op de fiets konden stappen. Op basis van de mooie foto’s die op Strava voorbij kwamen, kan ik concluderen dat ook de zon en de temperatuur een stijgende trend vertoonden. Zo werd een regenachtig begin van een mooi trainingsweekend afgesloten met schitterend weer.

De organisatie is natuurlijk al ter plekke bedankt, maar ook via deze digitale weg, heel erg bedankt voor een mooi weekend. Op naar de volgende!

Herrick Poelman